Kościół ewangelicko-reformowany, litografia. Kościół przy obecnej al. Solidarności, a dawnym Lesznie, zaprojektowany w stylu neogotyckim - z zastosowaniem bardzo modnego wówczas żeliwa - przez członka parafii Adolfa Loewego, znanego warszawskiego architekta, zaczął powstawać w 1866 r. - późno, bo też późno warszawscy ewangelicy reformowani zarejestrowali swoją parafię na terenie jurydyki Leszno (dopiero w 1770 r.) Pierwszy kościół ewangelicko-reformowany w stolicy mieścił się w budynku na tyłach obecnej świątyni, zajmowanym dziś przez Warszawską Operę Kameralną. Wówczas zbudowano też plebanię według projektu Szymona Bogumiła Zuga. Ze względu na ogromne koszty przedsięwzięcia budowa nowego kościoła trwała aż 14 lat. Uroczystość jego poświęcenia w dniu 24 października 1880 r. stała się wydarzeniem w życiu miasta. W czasie drugiej wojny światowej Kościół znalazł się w bezpośrednim sąsiedztwie getta, co ułatwiało niesienie pomocy Żydom. W czasie bombardowań spłonęły budynki parafialne na Lesznie, ocalała jednak część kościoła wraz z unikatową, żeliwną wieżą - wówczas najwyższą w mieście. Zniszczenia naprawiono po wojnie.