Archiwalny widok ulicy Franciszkańskiej. Ulica powstała jako droga narolna dawnej Warszawy. Pierwsza jej zabudowa powstała w XVI w. Po powstaniu listopadowym mieszkańcami ulicy byli niemal sami Żydzi, a Franciszkańska stała się ważną ulicą handlową Dzielnicy Północnej. W listopadzie 1940 Franciszkańska na całej swej długości została włączona do warszawskiego getta. W grudniu 1941 cały obszar Nowego Miasta wraz ze wschodnim odcinkiem ulicy został wyłączony z dzielnicy zamkniętej, a granicę getta przesunięto na środek ulicy Bonifraterskiej. Wypalone ruiny kamienic zniszczonych w trakcie powstania w getcie i powstania warszawskiego rozebrano w latach 1946–1947, wznosząc nowe zabudowania, częściowo o historyzujących formach.